درد دل ارگانیک یا گزارش سفر من و آقای گل آقایی روستای چنارشرقی دماوند تیر96
وقتی پای درد دل این کشاورز فداکار نشستم واقعا می خواستم خون گریه کنم. وقتی از مشکلات کاشت و داشت زمین می گفت و اینکه باچه زحمت و هزینه ای محصول سالم تولید میکنه بعد بهترین آلبالو رو کیلویی 5 تومن به بازارتجریش میفروشه و اونا کیلویی 20تومن میفروشن و بسیاری از محصولات رو دارن زیر قیمت تولید میفروشند و پارسال کلی سیب زمینی رو ریختن دور و امسال هیچکس در روستا سیب زمینی نکاشت واقعا تاسف خوردم. الان این همه خانواده اینجا هستند تشنه ی محصول سالم که سم وکود شیمیایی نخورده باشه بعد بازار ما داره بقیمت محصولات معمولی از اونها خرید میکنه. گل آقایی می گفت دیگه انگیزه مون برای تولید محصول سالم کم شده الان این سیبهای کوچک رو ببین که به کمترین قیمت ازما می خرن اگر دوتا بیل کود شیمیایی پایه درختش بریزم سه برابر میشه. لوبیا کاشتیم علف کش نزدیم پر علف هرز شده روزی 60 تومن به یه کارگر افعانی با پول سیگار و ناهارو شامش و اژانس رفت و برگشتش میدیم روزی ده متر وجین میکنه. بعد این لوبیا رو قدرش رو نمیدونند مردم. اصلا اخراش دیدم حس منفی نسبت به مردم ناسپاس داره پیدا میکنه. کلی صحبت کردم که مردم تقصیری ندارند مکانیزم صحیحی نداریم تا اعتماد کنند و الا همون گیلاس سالم و ارگانیک اگر با ده تومن بدست مون برسه همه راضی و سالم میمونند. مهم اینه که این بازار سیستم خوبی در اعتماد سازی و توزیع و فروش باید داشته باشه وانشالله موسسه ترویج محصول سالم با طرح های خود داره این مشکل رو به همت دوستان رفع میکنه. وکلی صحبتهای دیگه. اینهارونگفتم سرتون رو درد بیارم گفتم که اگر ما هوای این کشاورزان زحمتکش رو نداشته باشیم همین یه ذره محصولات سالم رو سال دیگه نخواهیم داشت. بیاییم حداقل بیست درصد سبد خرید خانواده مون رو از محصول سالم پر کنیم. ارادتمند شایسته
کانال سبک زندگی سالم